Opeens lag er een prachtig kleed op de tafel in De Doarpskeamer. Een geborduurd kleed; dat kon alleen door Nolda Verwoolde geborduurd zijn. En inderdaad: Nolda had dit kleed gemaakt. Het logo van De Doarpskeamer met hier en daar een kleine variant. Dit mooie gebaar was aanleiding om met Nolda in gesprek te gaan over haar hobby borduren. Op een dinsdagochtend werd ik heel hartelijk ontvangen. Onmiddellijk zag ik al prachtige handwerkstukken aan de muur hangen. Het was duidelijk: hier woont een vakvrouw.

Hoe kom je zo aan het borduren?

Op de lagere school kregen we al borduren tijdens het handwerken. Ik vond het toen al leuk en ik ben het blijven doen. Ik heb ook wel andere dingen gedaan: breien, haken, gedichten en korte verhalen schrijven. Maar ik ben best een ‘druk mens’ en breien en haken dat kun je heel snel doen. En laat dat nou niet kunnen met borduren.

Daar moet je echt de kop bijhouden. Goed tellen;  heel snel borduren dat gaat echt niet. Borduren was dus heel rustgevend.  Uiteindelijk is dat toch wel mijn grote hobby geworden.

Hoe veel en hoe vaak borduur je?

Eigenlijk elke dag wel. Ik ben een ochtendmens en ik vind het heerlijk om van een uur of half 7/7 uur tot een uur of 9 lekker te borduren. En soms komt het er een week niet van omdat we andere dingen hebben. Vincent (haar partner) en ik gaan ook heel regelmatig met de boot weg. Maar dan gaat het borduurwerk altijd mee. Het licht buiten is heerlijk om te borduren en je wordt ook nergens door afgeleid.

Je ontwerpt je eigen patronen, waarom ben je daarmee begonnen?

In het begin kocht in kant en klare patronen. Maar naar verloop van tijd was ik uitgekeken op vogeltjes en roosjes. Toen ben ik zelf gaan ontwerpen. Mijn eerste ontwerp heb ik gemaakt op basis van een foto van een panda. En van het één kwam het ander.

Ik zie hele ingewikkelde dingen, je moet dan goed kunnen tekenen toch?

Wel nee, ik kan echt geen paard tekenen of zo. Daar klopt dan niets van. Ik heb een speciaal computerprogramma en die kan tekeningen als het ware omzetten. Dan moet ik er nog wel van alles aan doen maar het helpt wel. Ik vind het echt heel fijn om passende kleuren bij elkaar te zoeken. Ik heb 600 kleuren garen in huis. Voor het ontwerp van het logo van De Doarpskeamer moest ik de kleuren heel precies bij elkaar zoeken. Er zit een verloop van de kleuren in. Dan moet je steeds een kleine nuance opschuiven. Het is een uitdaging om het kloppend te maken.

Nolda wijst mij op een prachtig borduurwerk bij haar aan de muur. Ik stond er met mijn neus op voordat ik zag dat het geborduurd was. Hele, hele kleine steekjes! Zo knap gemaakt. Vervolgens laat ze mij een borduurwerk zien waar ik bijna van achterover val. Het is een werk in de stijl van de Russische kunstschilder Kandinsky. Zo fijntjes; het telt 196 steken op de vierkante centimeter.  Dit patroon is te koop en een mevrouw die het kocht heeft het in gewone kruissteek gemaakt. Het werd een werk van wel 2 meter breed! En ook de skyline van Akkrum is een kunststukje. De basis van dit borduurwerk is het kunstwerk van Siebe Boersma; door hem ingestuurd voor de kunstroute Slach troch Akkrum met als thema Kleurrijk. Met toestemming van Siebe heeft ze dit  als basis gebruikt en er haar eigen invulling verder aan gegeven. Dit borduurwerk is niet met een kruisje, half kruisje, kwart kruisje of zomaar een liggend streepje geborduurd. Er zijn veel verschillende borduurtechnieken in te zien. Op mijn verzoek doet Nolda een poging om de verschillende steken te tellen. Bij ruim 30 zijn we gestopt en toen waren we er nog niet.

Waarom ben je niet naar de kunstacademie gegaan?

Nolda schiet in de lach. Ik wilde naar de toneelschool. Geen denken aan was de reactie van mijn moeder; daar kun je geen droog brood mee verdienen. Ik dacht dan doen we de kunstacademie wel maar de reactie van mijn moeder was het zelfde. Toen werd het chemisch analist op HBO nivo. Ik vond het werk niet zo leuk. De ontwikkelingen in dat vakgebied gaan snel. Als de eerste baan een baan is waarin je je bezighoudt met de samenstelling van tomatensoep in een pakje, dan zit je de rest van je leven vast aan de tomatensoep! Niets voor mij. Ik vond de techniek achter de chemie wel heel interessant. De machines en hoe ze werkten, dat boeide mij wel.

Het lijkt Nolda leuk om een borduurclub te beginnen. Geen workshop en zeker geen les van Nolda.  Zoals je bij sommige handwerkwinkels een brei – of haakochtend hebt, zo lijkt het Nolda heel gezellig om 1 x per week in De Doarpskeamer een borduurochtend of middag te hebben. Iedereen neemt zijn eigen borduurwerk mee en gaan gezellig borduren. Natuurlijk kun je elkaar helpen en kun je van elkaar leren. Nolda wil beginnende borduursters wel helpen om op gang te komen. Zij heeft materiaal genoeg om het duwtje in de rug te geven.

En geloof mij. Borduren met Nolda is heel gezellig en wat een vakvrouw. Daar kun je echt wel iets van opsteken.

Nolda heeft ook een eigen website waar je kunt zien wat ze geborduurd heeft. En je kunt een aantal van haar patronen kopen. Wat een leuk kadootje voor jezelf of voor een ander. Neem eens een kijkje op www.aaronart.nl